Herken je dat? Dat je pas echt kunt ontspannen als iedereen om je heen tevreden is? Als je moeder blij lijkt, voel je je even opgelucht? Als je vader vandaag niet uit zijn slof schiet, denk je dat je het goed hebt gedaan? Misschien zoek je die ene blik van waardering bij je leerkracht, een knikje bij de buurvrouw of een klein woordje van je broer dat je het gevoel geeft: ik mag er zijn.

Als kind zoek je instinctief naar veiligheid en geborgenheid. Maar wat als die niet vanzelfsprekend waren? Wat als je op jonge leeftijd leerde dat je eerst moest presteren, aanpassen of zorgen voordat je liefde of aandacht kreeg?

Dat gevoel van “niet genoeg zijn” sluipt erin zonder dat je het doorhebt. Het zit in de manier waarop je als kind probeerde te overleven in een omgeving die niet altijd veilig voelde. Misschien merkte je dat je alleen aandacht kreeg als je je rustig hield of anderen tevreden stelde. Dus zette je jezelf opzij. Je werd de pleaser, degene die alles goed wilde maken.

Dag in, dag uit stonden je antennes aan. Hoe voelde de sfeer? Was het veilig? Wat moest je doen om de harmonie te bewaren? Vaak gebeurde dit automatisch, zonder dat je het bewust doorhad. Het werd gewoon je manier van zijn.

In sommige gevallen was het nog ingewikkelder. Misschien waren je ouders emotioneel afhankelijk van jou. Jij was degene die hen moest opvangen, troosten of bevestigen. Voor jouw eigen behoeften was er weinig ruimte. Je leerde al vroeg dat jouw emoties of verlangens minder belangrijk waren dan die van anderen.

En zo verloor je stukje bij beetje het contact met jezelf. Je begon te geloven dat je waarde afhankelijk was van hoe goed je voor anderen zorgde, hoe hard je werkte of hoe perfect je was. Maar die strategieën, die je als kind hielpen om te overleven, nemen je op volwassen leeftijd vaak over.

Misschien merk je het in je relaties, waarin je altijd bang bent om niet goed genoeg te zijn. Of op je werk, waar je grenzen blijven vervagen omdat je zo graag gewaardeerd wilt worden. Soms is het je lichaam dat als eerste signalen geeft. Je voelt je constant moe, je hebt onverklaarbare pijntjes of raakt opgebrand.

Het moeilijke – en ook mooie – is dat herstel begint bij het erkennen van deze patronen. Bij het durven terugkijken naar dat kind dat zo zijn best deed om liefde en veiligheid te verdienen. Dat kind heeft erkenning nodig. Het wil gezien worden, gehoord worden, en vooral weten:

‍“Je bent goed genoeg, precies zoals je bent.”

Dat betekent ook dat je de pijn mag toelaten. De teleurstelling, het verdriet, en de spanning die je jarenlang hebt weggestopt. Je leert langzaam weer voelen wat jíj nodig hebt. Waar liggen jouw grenzen? Wat wil jíj?

Dit is geen proces van een dag. Het is een intens, rauw pad van laagjes afpellen, van opnieuw leren luisteren naar jezelf. Maar stap voor stap komt er iets terug: je eigen stem, je eigen waarde. Je leert dat je niet hoeft te scannen, te pleasen of harder je best te doen.

Jij bent genoeg, precies zoals je bent.

Wil je samen met mij werken aan het doorbreken van deze patronen? Neem dan contact op voor een coaching- en/of therapietraject in mijn praktijk. Samen kunnen we werken aan het herstellen van balans, het versterken van je grenzen en het herontdekken van je eigen kracht. Ik help je graag op deze reis.

‍